Het overlijden van Marc de Hond was voor mij aanleiding om terug te kijken naar zijn TEDtalk over veerkracht. Hij zei daarin: “Toen ik verlamd raakte, ontdekte ik — naast verdriet en rouw — ook een kant van mezelf die ik niet verwacht had. Ik ontdekte het meest indrukwekkende overlevingsmechanisme van de mens: het vermogen van lichaam en geest om zich aan te passen aan grote veranderingen.”
Rosanne: #vindikleuk
omdat Marc van mening is dat iederéén dit vermogen heeft, maar dat je dat pas merkt als er aanspraak op gedaan wordt door extreme omstandigheden, bijvoorbeeld als je ziek wordt. Er zijn volgens Marc drie factoren die hierbij een rol spelen: een vonkje optimisme, de bereidheid er tijd en inspanning in te steken en tot slot de steun van anderen. Hiermee lukt het iedereen om zich aan grote veranderingen aan te passen of om een ander bijzonder doel te bereiken.
Mooi vind ik ook dat hij zo eerlijk vertelt dat hij de eerste vier jaar na zijn ongeluk overtuigd was dat hij weer ging lopen en daar later toch van terugkwam. Hij merkte namelijk dat hij zichzelf eigenlijk juist terughield door op dat lopen te blijven focussen. Het kostte hem heel veel moeite, terwijl hij intussen heel goed had leren rolstoel rijden. Dit geeft zo mooi aan dat er geen eenvoudig ‘recept’ is voor het omgaan met een ziekte of beperking, maar dat het een proces is wat ieder voor zich moet doormaken. Waarbij je je natuurlijk wél kunt laten inspireren door anderen die iets vergelijkbaars meemaken, zoals Marc.
