In dit boek met foto’s van mensen na een reanimatie zie je ze op hun kwetsbaarst. In ondergoed, zodat het litteken van de operatie of de aangekomen kilo’s zichtbaar zijn. Lichamen zonder poespas of opsmuk en gezichten die boekdelen spreken.
De man van de fotograaf Janina Sassen kreeg een hartstilstand en liep blijvend hersenletsel op. Het zette hun leven volledig op z’n kop. Janita: “Ik zag hoe heftig het is om een hartstilstand te overleven, wat dat met de persoon doet en met het gezin. Er zijn steeds meer AED’s en dus worden steeds meer levens gered, maar veel mensen weten niet hoe je uit een reanimatie kunt komen. En ook als je er ongeschonden uitkomt verandert je leven.” Dat verhaal wil Janita laten zien.
Alice: #vindikleuk
De combinatie van foto’s met de pijnlijke en persoonlijke verhalen maken veel indruk. De foto’s laten de littekens zien. Mensen geven zich soms letterlijk bloot. Samen met de emotie die er te zien is en de openheid geeft dit een mooi beeld. Ieder heeft zijn eigen verhaal. Sommige mensen beschrijven dat hun leven beter is geworden of de dankbaarheid dat ze er nog zijn. Maar er zijn ook mensen die rouwen om wat er niet meer is.
Het boek kan je inspireren doordat het veel veerkracht laat zien. Het is gericht op mensen die gereanimeerd zijn na een hartstilstand, maar ook als je iets anders overkomt waardoor je fysiek of mentaal beperkt raakt, kan je er iets uit halen. Ik herken zelf ook onderwerpen zoals het opnieuw vormgeven van het leven en andere keuzes maken die ervoor zorgen dat je kan bouwen aan een “nieuw” fijn leven.
