Nieuwsgierige onbekenden
[vc_row row_type=“row” use_row_as_full_screen_section=“yes” type=“grid” text_align=“left” background_animation=“none” css_animation=”” background_color=”#ffffff” css=”.vc_custom_1574349994222{margin-top: ‑1.3em !important;padding-top: 1.3em !important;padding-right: 1.3em !important;padding-bottom: 1.3em !important;padding-left: 1.3em !important;background-color: #f4f4f4 !important;}”][vc_column][vc_column_text]
#Hoedoejijdat[/vc_column_text][vc_column_text]
Nieuwsgierige onbekenden
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=“row” use_row_as_full_screen_section=“no” type=“grid” text_align=“left” background_animation=“none” css_animation=”” background_color=”#ffffff” css=”.vc_custom_1561542212749{padding-top: 2em !important;}”][vc_column width=“2/3” css=”.vc_custom_1561380675493{padding-right: 2em !important;}”][vc_column_text]MIJN DILEMMA: “Ik mis mijn rechterbeen en krijg vaak de vraag: ‘Wat heb jij?’ Volkomen onbekenden stellen me deze vraag in verschillende varianten. ‘Heb jij een ziekte, ofzo?’, ‘Heb je een ongeluk gehad?’ Ik snap de nieuwsgierigheid wel, maar vind de vraag toch niet fijn voelen. Hoe kan ik hier goed op reageren?”[/vc_column_text][vc_empty_space height=“36px”][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_separator type=“small” position=“left” border_style=”” thickness=“8” width=“120” up=“32” down=“32” color=”#98c93c”][vc_column_text]Lege portemonnee
Ik leef in een elektrische rolstoel. Mijn ervaring is ook dat mensen vaak nieuwsgierig zijn. Meestal is het oprechte belangstelling. Daarom probeer ik er duidelijk op te antwoorden, maar ik geef ook aan dat ik geen zin heb om alles met iedereen te delen. Eén van mijn antwoorden op de vraag: ‘Wat heeft u?’ is dan ook: “Dit is niet de plaats om zo iets prives te bespreken, vindt u ook niet?’ Of ik zeg met een lach: ‘Ik heb een lege portemonnee, en u?’ Dan krijg ik eerst een verbaasde blik, maar die gaat al snel over in het begrip: ‘Oh, u wilt er niet over praten.’ Ik zeg dan: ‘Nee inderdaad, daar heb ik op dit moment geen behoefte aan. Ik loop hier gewoon, net als u en ik vraag u toch ook niet of u uw blindedarm nog heeft of zoiets persoonlijks?’ Dat snappen mensen vaak wel. Zo maak ik geen vijanden en kan ik lekker verder met mijn leventje!
— Henya (68 jaar) uit Amersfoort, zit in een rolstoel[/vc_column_text][vc_separator type=“small” position=“left” border_style=”” thickness=“8” width=“120” up=“32” down=“32” color=”#98c93c”][vc_column_text]Vriendelijk, maar toch duidelijk
Wij zijn natuurlijk eigenlijk allemaal nieuwsgierig, dus ik kan me die vragen op zich wel voorstellen. Het ligt er wel aan hóe iemand het vraagt en hoe ik mij die dag voel, maar ik blijf in elk geval altijd vriendelijk.
Als een kind mij dit vraagt dan ga ik daar vrolijk in mee. Kinderen zijn zo puur en eerlijk, soms gaan ze zelfs op zoek naar mijn verdwenen been. Ik vertel dan dat mijn been heel ziek is geweest en dat het nu in de hemel is en niet meer terug kan komen, maar dat ik dat niet erg vind. Je ziet ze dan denken en dan zeg ik: ‘Heb je nog een vraag?’ Maar vaak is het dan al oké.
Als een volwassene vraagt wat ik heb, zeg ik dat ik botvergroeiingen heb over mijn hele lichaam. Soms vragen ze waarom ik in een rolstoel zit en geen prothese heb en dan zeg ik dat ik door die vergroeiingen niet meer met een beenprothese kan lopen. Maar dat vind ik al best ver gaan. We weten door de huidige media veel meer dan vroeger wat er allemaal mogelijk is, maar ik snap toch niet zo goed waarom mensen dat dan ook allemaal denken te kunnen vragen. Wat schieten ze daar nou mee op? Als mensen dan nòg meer vragen hebben, zeg ik dat ik er liever verder niet over wil praten omdat het mijn leven is. Dan ben ik volgens mij vriendelijk, maar toch duidelijk geweest.
— Ingrid (56 jaar) uit Amersfoort, heeft een beenamputatie[/vc_column_text][vc_separator type=“small” position=“left” border_style=”” thickness=“8” width=“120” up=“32” down=“32” color=”#98c93c”][vc_column_text]Kort maar krachtig
Het maakt verschil op welk moment, door wie en in welke context of situatie zo’n vraag gesteld wordt. Als ik ‘in goede doen’ ben, dan antwoord ik: ‘Wat ik heb? Je kunt beter vragen wat ik NIET heb…’ Ik ben visueel gehandicapt en krijg ook vaak de vraag: ‘Wat zie je nog?’ Dan antwoord ik soms: ‘Wat ik zie? Je kunt beter vragen wat ik NIET zie…’ Ik vind dit een zeer lastig dilemma. Enerzijds is de mens gewoonweg nieuwsgierig en dat hoeft lang niet altijd negatief te zijn, het kan ook gewoon belangstellend zijn. Anderzijds doen sommige vragen helemaal niet ter zake. Als ik een been zou missen, denk ik dat ik zou antwoorden: ‘Ik ben door een ongeval mijn been kwijtgeraakt, maar ik red me verder prima. Dank u wel, goedemiddag.
— Adri (67 jaar) uit Zeist, is zeer slechtziend geworden[/vc_column_text][vc_empty_space height=“36px”][vc_column_text css=”.vc_custom_1570782475597{padding-top: 1em !important;padding-right: 1em !important;padding-bottom: 1em !important;padding-left: 1em !important;background-color: #bcd3d8 !important;}”]Heb je een dilemma of probleem en wil je advies van anderen met een fysieke beperking? Mail je probleem in maximaal 200 woorden naar info@mijnleventweepuntnul.nl.[/vc_column_text][vc_empty_space height=“48px”][/vc_column][vc_column width=“1/3” css=”.vc_custom_1561539800010{padding: 0em !important;}”][vc_empty_space][vc_column_text]Lees ook
[/vc_column_text][vc_empty_space][vc_separator type=“normal” border_style=”” color=“#254b96”][vc_column_text]Alle thema’s
[/vc_column_text][vc_empty_space][vc_separator type=“normal” border_style=”” color=“#254b96”][vc_column_text]Over de rubriek #hoedoejijdat
Mijn Leven 2.0 legt dilemma’s en problemen bij het leven met een fysieke beperking voor aan anderen in dezelfde situatie.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
